اجزای سمعک زیمنس : با صرف نظر از اختراعات جدید و استفاده از روش های بدیع و نوظهوری که در ساخت یک وسیله استفاده می شود ، عموم محصولات الکترونیکی و هوشمندی که امروزه در محیط پیرامون خود می بینیم ، دارای ساختار و سازوکاری بسیار نزدیک به یکدیگر بوده و تنها بواسطه استفاده از قطعاتی مشابه اما با پیکربندی و توان های متفاوت ، محصولاتی با ویژگی منحصر بفرد تولید می کنند .
به عنوان مثال زمانی که دو گوشی تلفن همراه هوشمند را با یکدیگر مقایسه می کنیم ، تفاوتی ندارد که این محصول کالایی از آمریکاست ، ساخت دست مهندسین شمال اروپاست یا در جنوب شرقی آسیا طراحی شده است ، در همه حالات قطعات و نحوه چینش آن ها کنار یکدیگر مشابه بوده و این کیفیت و ویژگی های تک تک این اجزاست که مسبب بروز تفاوت ها می شود .
در همین رابطه و به طور مثال وقتی افراد حرفه ای قصد مقایسه دو محصول سامسونگ گلکسی اس ۱۰ با آیفون XS را دارند ، به جای تمرکز برروی اندازه و رزولوشن نمایشگر ، ابعاد ، وزن ، حافظه ذخیره‌سازی و رم ، اندازه باتری ، دوربین های پشت یا جلو و … در پی ویژگی های جزئی تری مانند پردازنده اسنپدراگون ۸۵۵ در S10 و A12 بایونیک در اپل رفته و بدین ترتیب تفاوت های آن ها را سنجیده و گزینه برتر را برمی گزینند .
ساختار سمعک های مختلف
با توجه به توضیحات فوق می توان گفت که سمعک ها نیز از این غائله مستثنی نبوده و حتی اگر خروجی خط تولید یک کارخانه هم نباشند ، اما از استاندارد های یکسان و مشابهی پیروی می کنند ، درنتیجه با توجه به ساختاری که دیر یا زود فراگیر شده و همه تولیدکنندگان این محصولات از آن پیروی می کنند ، ممکن است در اجزای سمعک زیمنس میکرفونی با کانفیگ A استفاده شده باشد ، در حالی که این محصول در کمپانی دیگری با ویژگی های B طراحی و ساخته شود .
سمعک ها در حالت کلی به دو دسته داخل گوشی و پشت گوشی تقسیم بندی می شوند که هر کدام از آن ها نیز شامل چندین زیر مجموعه هستند. تفاوت این دو دسته از سمعک ها ماحصل تنوع در نوع قطعات داخلی و هم شکل ظاهری سمعک ها می باشد.
سمعک های داخل گوشی دارای مدل هایی اصلی تحت عناوین itc ، iic و cic هستند که تفاوتشان در اندازه آنهاست . به عنوان مثال سمعک iic محصولیست که کاملاً در داخل گوش قرار گرفته و از بیرون قابل رویت نیست . سمعک های پشت گوشی هم که اکثراً با نام BTE شناخته می شوند ساختار متفاوتی نسبت به سمعک های داخل گوشی دارند .
اجزای سمعک زیمنس
• قلاب گوش یا Ear Hooks (برای نمونه های پشت گوشی) : همانطور که از نامش معلوم است وسیله ایست که پشت گوش قرار گرفته و سبب می شود تا این وسیله در اثر تحرک زیاد و سریع فرد ، از مجرای گوش به بیرون پرتاب نشود .
• میکروفون : دریافت کننده اصوات محیطی که در نمونه های پیشرفته تر آن ها قابلیت تشخیص جهت و فیلتر کردن صداهای زائد را نیز دارد .
• آمپلی فایر : این محصول که با نام چیپ هم از آن یاد می شود ، علاوه بر تقویت صوت دریافتی ، بستری برای به هم پیوستن قطعات مختلف سمعک نیز می باشد .
• رسیور | اسپیکر : این قطعات صوت تقویت شده را به اعماق گوش مدد جو ارسال می کنند .
• باطری : منبع تغذیه سمعک که بنا به قدرت و مدل آن با قدرت و ابعاد مشخصی در این وسیله قرار می گیرد .
• پاور سوئیچ : وظیفه تغییر برنامه و روشن و خاموش کردن این محصول را بر عهده دارد .
قطعات اصلی داخلی سمعک ها شامل رسیور ، میکروفن و چیپ می باشند که در سمعک های پیشرفته تر با توجه به نوع و مدلشان قطعات دیگری نیز به آن ها اضافه می شود .
برای مثال می توان به سمعک های وایرلس اشاره کرد که قابل اتصال به انواع ریموت ها بوده و در این نوع وسایل کمک شنوایی از کویل وایرلس استفاده شده است . سمعک های جدید نیز قابل اتصال به انواع گوشی های تلفن همراه بوده و می توانند به راحتی تنظیم شده یا صدایشان کم و زیاد گردد . از قطعات دیگری هم در بعضی سمعک ها استفاده می شود که از جمله آن ها می توان به سوئیچ ولوم و کلید تغییر برنامه اشاره کرد .
ترتیب اتصال قطعات در سمعک زیمنس
این قطعات از طریق سیم های عایق دار بسیار نازک به یکدیگر متصل می شوند . در سمعک های داخل گوشی به دلیل اینکه ابعاد گوش هر فرد منحصر به فرد است ، نمی توان اندازه دقیقی برای این سیم ها تخمین زد ، لذا باتوجه به سایز سمعک این سیم ها را برش داده و قطعات را به چیپ متصل می کنند .
در سمعک ها میکروفن ها وظیفه دریافت صدا را برعهده دارند ، چیپ سمعک باتوجه به تنظیماتی که توسط ادیولوژیست روی آن اعمال می شود صدای سمعک را افزایش داده و صوت را از طریق رسیور به گوش مددجو می رساند . امروزه سمعک های نسل جدید بیشتر دیجیتالی بوده و به منظور سهولت در تنظیم (تنظیماتی که با افت قدرت شنوایی مددجو تغییر می کنند) به کامپیوتر متصل می شوند .
