انواع کم شنوایی
به طور کلی انواع کم شنوایی شامل :
- کم شنوایی انتقالی
هر مشکلی در گوش خارجی یا گوش میانی که از هدایت صحیح صدا جلوگیری کند منجر به کم شنوایی انتقالی می شود . فرد دچار کم شنوایی انتقالی برای شنیدن صدا به انرژی بیشتری لازم دارد بنابراین اگر صدا به اندازه کافی بلند باشد گوش ها کار خود را به خوبی انجام می دهند . به طور کلی می توان علت کم شنوایی انتقالی را شناسایی کرد و تا بهبودی کامل آن را درمان کرد . معمولا برای مشکلات انتقالی گوش، درمان دارویی و یا جراحی می تواند در نظر گرفته شود . پس از درمان، سمعک در تصحیح کم شنوایی باقی مانده می تواند کمک کننده باشد . کم شنوایی انتقالی می تواند از ۲۵ دسی بل تا ۶۵ دسی بل کم شنوایی ایجاد کند .
- کم شنوایی حسی – عصبی
کم شنوایی حسی – عصبی از اختلال عملکرد عصب شنوایی و یا گوش داخلی ناشی می شود . جزء حسی ناشی از آسیب به سلول های مویی درون حلزون گوش می باشد و جزء عصبی ناشی از آسیب شدید به عصب شنوایی و یا ناتوانی عصب در انتقال اطلاعات نوروشیمیایی است . این نوع کم شنوایی معمولا به درمان های معمول پاسخ مطلوب نمی دهد و دائمی و غیرقابل برگشت هستند . کم شنوایی حسی عصبی هم موجب کاهش شدت صدا می شود و حتی اگر صدا بلند هم باشد معمولا این بیماران در تشخیص و درک گفتار مشکل دارند . درمان و توانبخشی کم شنوایی حسی-عصبی تنها تقویت و پردازش صدا از طریق سمعک است .
کم شنوایی آمیخته
در برخی افراد کم شنوایی ترکیبی از هر دو حالت انتقالی و حسی- عصبی است که به آن کم شنوایی آمیخته می گویند . بنابراین علاوه بر کم شنوایی برگشت ناپذیر گوش داخلی و یا عصب شنوایی ، در گوش میانی نیز اختلال وجود دارد که باعث کاهش شنوایی بیشتری می شود . جزء انتقالی ممکن است به درمان پاسخ مناسبی دهد اما جزء حسی- عصبی برگشت پذیر نخواهد بود . سمعک در این افراد می تواند کمک کننده باشد .
